تحلیل بحرانیت برای اولویت‌بندی نگهداری و تعمیرات تجهیزات
اگر شما در کسب‌و‌کارتان از تجهیزاتی برای ارائه محصولات یا خدمات استفاده می‌کنید، وابستگی شما به این تجهیزات باعث ایجاد ریسک می‌شود. بنابراین، شما مجبور خواهید بود برای مدیریت کردن این ریسک‌ها برنامههای پرهزینه‌ای از نگهداری و تعمیرات را بر روی این تجهیزات اجرا کنید.
اما چگونه اثربخشی هزینه‌های نگهداری و تعمیرات خود را ارزیابی می‌کنید؟ آیا برنامههای نگهداشت شما بر روی تجهیزاتی صحیح و با تناوب و میزانی درست اجرا می‌شوند و آیا می‌دانید که چه مقدار از هزینه‌های این بخش غیرضروری هستند؟
در این راهنمای جامع، شما را با یک روش ارزیابی و مدیریت ریسک آشنا می‌کنیم که به این سؤالات پاسخ میدهد، روشی که تحلیل بحرانیت تجهیزات نام دارد.
تحلیل بحرانیت فرایندی است که دارایی‌های فیزیکی و تجهیزات شما را بر اساس ریسک احتمالی شکست (خرابی)، بر اساس درجه بحرانیت رتبه‌بندی می‌کند.
با نرم افزار نگهداری و تعمیرات پگاه آفتاب آشنا شوید
فهرست مطالب
تحلیل بحرانیت چیست؟
تحلیل بحرانیت (Criticality analysis – CA) روشی ساختارمند و سیستماتیک برای ارزیابی ریسک شکست دارایی‌های فیزیکی یا تجهیزات یک کسب‌و‌کار است. این روش برای رتبه‌بندی بحرانی بودن دارایی‌ها نسبت به یکدیگر استفاده می‌شود. این روش اجرای استراتژی‌های هدفمند نگهداری و تعمیرات را متناسب با تأثیر خرابی آنها ممکن می‌کند.
این فرایند ساختاریافته به شکل قابل توجهی ضمن بهینه‌سازی هزینه‌های نگهداری و تعمیرات، تصمیم‌گیری بر اساس نظرات شخصی را نیز از روند نگهداشت می‌زداید. این موضوع به بهبود دسترسی‌پذیری و قابلیت اطمینان دارایی‌های سازمان، ایمنی در تاسیسات و زمان آماده‌بکاری یا آپتایم تجهیزات کمک می‌کند.
هدف تحلیل بحرانیت تجهیزات چیست؟
چرا تحلیل بحرانیت مهم است؟ فعالان حوزهٔ نگهداشت مدام در مورد درجه بحرانیت و بحرانی بودن تجهیزات می‌شوند اما آن‌چه که مهم است این است که انجام تحلیل بحرانیت برای اولویت‌بندی تجهیزات و رسیدن به یک برنامه نگهداری و تعمیرات بهره ور فراگیر (total productive maintenance -TPM)، یک برنامهٔ پایش وضعیت تجهیزات (CBM) یا تحلیل علل ریشه‌ای بروز خرابی در تجهیزات با اولویت بالا بکار می‌رود. تحلیل بحرانیت از آنجا که با مقولهٔ ریسک در تجهیزات سروکار دارد تقریباً در تمام انواع نگهداشت کاربرد دارد. تجزیه و تحلیل بحرانیت به شما اجازه می دهد تا میزان ریسک بالقوه تجهیزات را که می‌تواند عملیات دخیل خود را تحت تاثیر قرار دهد را مشخص سازد. این امر باعث خواهد شد تا قابلیت اطمینان تجهیزات به جای اتکا به نظرات شخصی از فیلتر و ذره‌بینی بر پایه و اساس مفهوم ریسک عبور کند.
بر اساس مدل موسسه معتبر لایف سایکل (Life Cycle Institute)، یک مدل تحلیل بحرانیت باید چندین حوزه از سازمان شما را تحت پوشش قرار دهد، از جمله:
- تاثیر مشتری
- تاثیر بر ایمنی و محیط‌زیست
- توانایی جداسازی شکست‌های تک نقطه‌ای (single-point failures) (نقطهٔ تکی شکست قسمتی از سامانه است که در صورت شکست، کل سامانه را از کار کردن نگه می‌دارد که در هر سامانه‌ای که با هدف قابلیت اطمینان طراحی شود، چه در یک تجارت و چه در نرم‌افزار کاربردی یا سایر سامانه‌های صنعتی نامطلوب هستند.)
- نگهداری و تعمیرات پیشگیرانه (PM)
- تاریخچهٔ نگهداری و تعمیرات اصلاحی (CM)
- متوسط زمانی بین شکست‌ها (MTBF)
- زمان تحویل قطعات یدکی
- احتمال شکست
از آنجا که مدل تحلیل بحرانی با حوزه‌های چندگانه یک سازمان سر و کار دارد، تحلیل بحرانیتت تجهیز باید برنامه‌ای گسترده در مقیاس کل سازمان و کسب‌و‌کار باشد. وارد کردن تمام بخش‌هایی که با عملیات، مهندسی، نگهداری و تعمیرات، تدارکات، و سلامت و امنیت سروکار دارند، تضمین می‌کند که این تحلیل بحرانیت تجهیزات به صورت جامع و تمام کمال تمام جنبه‌های مورد نیاز را در نظر بگیرد. باید دقت داشته باشید که ریسک می‌تواند در بین تیم‌های مختلف سازمانی شما به شکل متفاوتی تعریف شود. داشتن یک تیم از افراد متنوع از واحدهای و گروه‌های کاری مختلف سازمانی که ورودی تحلیل بحرانیت را فراهم می‌کنند، کمک می‌کند که ذهنیت‌های مختلفی از ارزیابی ریسک را در سراسر سازمان داشته باشیم.
یکی دیگر از دلایل اهمیت تحلیل بحرانیت را می‌توان در استفادهٔ آن در انواع سناریوهای درون یک سازمان دانست. برخی از این سناریوها ممکن است شبیه به موارد زیر باشند:
محاسبهٔ درجه یا نمرهٔ بحرانیت تجهیز، می‌تواند به عنوان منبعی برای کمک به تعیین رتبه بندی نهایی اولویت‌های اقدامات نگهداری و تعمیرات استفاده شود، که این امر به خودی خود می‌تواند اولویت‌بندی دستور کارهای نگهداشت را به همراه خود داشته باشد.
تحلیل بحرانیت می‌تواند به شناسایی استراتژی‌های کاهش ریسک‌های سطح بالا برای تجهیزات خاص کمک کند. این موضوع می تواند به عنوان مثال با استفاده از روش‌های نظارت بر وضعیت تجهیزات (Condition Monitoring) برای تجهیزات با درجه بحرانیت بالا محقق شود.
می‌تواند به تعیین تعداد بهینه قطعات یدکی برای هر قطعه از تجهیزات کمک کند.
می‌تواند ورودی ارزشمندی را برای بحث‌های مربوط به بودجه ارائه دهد، که به موجب آن تجهیزات با اهمیت بالا برای ارتقا یا جایگزینی اولویت بیشتری پیدا خواهند کرد.
تحلیل بحرانیت به مهندسان قابلیت اطمینان کمک می‌کند تا تلاش و انرژی خود را بر روی حیاتی‌ترین دارایی‌ها و تجهیزات متمرکز کنند.
تحلیل بحرانیت تنها ابزاری از ابزارهای واحدهای مهندسی و نگهداشت برای صرفه‌جویی در هزینه‌ها نیست. بلکه فرایندی استراتژیک در طول کسب‌و‌کار است که اگر بخواهیم از منافع آن در کل سازمان بهره‌مند شویم باید مشارکت طیف گسترده‌ای از واحدهای سازمان را جلب کنیم تا برای دریافت خروجی بهینه از تحلیل بحرانیت هر یک ورودی خاص خود را وارد این روش کنند.
مزایا و معایب تحلیل بحرانیت تجهیز
چگونه تحلیل بحرانیت را بر روی تجهیزات اعمال کنیم؟
دربارهٔ نحوهٔ انجام تحلیل بحرانیت، در این مقاله ما روشی که توسط ارتش ایالات متحده در اواسط قرن بیستم توسعه یافت و به روش «اثرات حالات شکست و تحلیل بحرانیت» (failure mode effects and criticality analysis) یا به اختصار FMECA معروف است را معرفی خواهیم کرد. قصد و نیت ارتش ایالات متحده آمریکا از توسعه روش «اثرات حالات شکست و تحلیل بحرانیت» یا FMECA، پیش‌بینی شکست و جلوگیری از رخداد شکست به جای رفع شسکت و خرابی پس از وقوع آن بود.
این روش تحلیل بحرانی امکان انتخاب بین دو معیار، یکی کمی و دیگری کیفی را فراهم می‌کند.
رویکرد کمی: محاسبه عدد اولویت ریسک (RPN)
رویکرد کمی بر میزان شدت شکست‌ها یا خرابی‌ها، نرخ خرابی قطعات و یک سنجهٔ تشخیص تکیه می‌کند، که همهٔ آنها برای محاسبه یک عدد اولویت ریسک در معادله محاسباتی زیر قرار می‌گیرند:
فرمول محاسبهٔ عدد اولویت ریسک در روش کمی تحلیل بحرانیت
جداول زیر دسته‌بندی شدت و احتمال شکست/خرابی که توسط فرماندهی فضایی نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا برای انجام تحلیل بحرانی تجهیزات و خودروهای عملیات نقلیه مورد استفاده قرار می‌گیرد را نشان میدهد.
تحلیل بحرانیت | جداول دسته‌بندی شدت و احتمال شکست
اگرچه ارتش آمریکا از فرمول‌های پیچیده‌ای برای محاسبه نرخ شکست و احتمال شکست استفاده می‌کند، اما شما می‌توانید با در نظر گرفتن مقیاس خود خود برای معیارهایی مانند مثال زیر، از این روش به صورت نیمه کمی استفاده کنید.
تحلیل بحرانیت | توصیف احتمالات
همانطور که جدول زیر نشان میدهد، دسته‌های تشخیص می‌توانند گسترده باشند.
تحلیل بحرانیت | توصیف تشخیص احتمالات
دسته‌بندی شدت خرابی/شکست ممکن است بر سلامت و ایمنی، رضایت مشتری، اثرات زیست‌محیطی یا مالی و برخی جداول جامع شامل همه معیارها که در زیر نشان داده شده است تمرکز کنند. انتخاب دسته شدت بر اساس بالاترین تأثیر شناسایی شده خواهد بود.
تحلیل بحرانیت | شدت اثر خرابی بر حوزه_های مختلف
پس از بدست آوردن اعداد از هر جدول، می توانید RPN یا عدد اولویت ریسک را برای هر تجهیز یا دارایی محاسبه کرده و دسته‌های مختلف ریسک را رتبه بندی کنید.
تحلیل بحرانیت | دسته‌بندی ریسک
ایجاد یک ساختار اطلاعاتی که رتبه‌بندی نسبی بین عدد اولویت ریسک یا RPN هر دارایی فیزیکی و تجهیز را نشان میدهد، باعث خواهد شد تا تجهیزاتی که به استراتژی‌های نگهداری و تعمیرات پیچیده‌تری برای جلوگیری از خرابی نیاز دارند، مشخص شوند.
نمونه‌ای از قالب تحلیل بحرانیت در اکسل
رویکرد کیفی در تحلیل بحرانیت
رویکرد کیفی با نادیده گرفتن سنجه و معیار تشخیص، تنها از شدت و نرخ احتمال شکست یا خرابی برای محاسبه ریسک استفاده می‌کند. این روش از آنجایی که بسیاری الزامات تشخیص روش کمی را بسیار گیج کننده و دشوار می‌یابند، به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد. معادلهٔ محاسبه شاخص بحرانیت در این روش نیز از همان فرمت قبلی پیروی می‌کند.
بحرانیت= شدت اثر شکست (S-Severity) X احتمال شکست (P-Probabilitty)
C = S X P
با توجه به سادگی بیشتر این روش، پس از تعیین درجه بندی شدت اثر شکست و احتمال وقوع آن، می توان از یک ماتریس ساده با شدت در محور افقی و احتمال در محور عمودی استفاده کرد. تقاطع این دو رتبه، بحرانی بودن را نشان خواهد داد.
تحلیل بحرانیت | ماتریس ریسک
در بیشتر سازمان‌ها، رنگ سبز و زرد نیازی به اقدام خاصی ندارد. ریسک‌های میانه یعنی رنگ نارنجی روشن باید به طور مداوم تحت نظر باشد و اقدامات برای کاهش نسبی آن صورت بگیرد. ریسک‌های در بازهٔ «میانه تا زیاد» «زیاد» که با رنگ‌های نارنجی تیره و قرمز مشخص هستند باید اقداماتی را برای رساندن آنها به آستانه‌های بهتر و درجه ریسک‌های کمتر اعمال شود.
ماتریسی که شما برای سازمان خود طراحی می‌کنید قطعا با توجه به معیارهایی چون نوع صنعت، نوع تجهیزات و اندازه کسب‌و‌کار شما متفاوت با این ماتریس خواهد بود. اما همانطور که گفته شد، صرف نظر از صنعت شما، اصول همواره یکسان است .
مراحل انجام تحلیل بحرانیت
فرایند تحلیل بحرانیت بحرانی اساساً ابزاری تصمیم گیری است که می‌تواند برای مدیریت رخداد‌های شکست و خرابی تجهیزات استفاده شود. به این ترتیب، می توان آن را به هفت مرحله متمایز تقسیم کرد که باید برای اطمینان از اینکه ارزیابی به درستی و با دقت کافی انجام می‌شود، آنها را دنبال کنید.
۱. ساخت یک تیم چندمنظوره از افراد واحدهای مختلف
یکی از ارزش‌های بنیادی در روش تحلیل بحرانیت استفاده از ورودی‌های متنوع افراد در بخش‌ها و واحدهای مختلف سازمان است که هر یک به نحوی تحت تأثیر خرابی تجهیزات قرار می‌گیرند. در این روش تنها استفاده از پرسنل نگهداری و تعمیرات یا واحد مهندسی برای انجام تحلیل بحرانی می‌تواند روند جمع‌آوری داده‌ها را منحرف کند و منتج به نتایجی دور از وضعیت بهینه شود.
اطمینان حاصل کنید که واحدهای عملیات، تدارکات، ایمنی، نگهداشت و پرسنل واحد مهندسی هسته اصلی تیم شما را تشکیل دهند. همچنین این تیم حتی می‌تواند اعضایی از واحدهای امور مالی و تدارکات را نیز در خود جای دهد.
۲٫ در مورد ماتریس ارزیابی بحرانیت تجهیزات توافق کنید
معمولا در تحلیل بحرانیت یکی از موارد مناقشه‌برانگیز و پراختلاف میان اعضای تیم ماتریس ارزیابی ریسک است. اعضای تیم اغلب در مورد درجه‌بندی شدت تاثیر شکست و خرابی، جمله بندی‌ها، گنجاندن و حذف عبارات نظر دارند.
برای حل این اختلافات با پیشنهاد دسته‌بندی‌های پیش‌نویس و ماتریس‌های ریسک شروع کنید و اجازه دهید درباره محتوای آن بحث و گفتگو شکل بگیرد. هنگامی که همه نظر خود را بیان کردند و اصلاحات مناسب انجام شد، موافقت و توافق همگانی بیشتری در خصوص ماتریس ریسک را از اعضای تیم خود خواهید داشت و از ثبات در هنگام رتبه بندی ریسک اطمینان حاصل خواهید کرد.
۳٫ مواردی که باید ارزیابی شوند را مشخص کنید
فرایند تحلیل بحرانیت می‌تواند کاملاً دامنه‌دار و زمان‌بر باشد، بنابراین باید تعداد تجهیزاتی که می‌خواهیم با این روش مورد ارزیابی قرار دهیم را طوری انتخاب کنیم که کل فرایند قابل مدیریت باشد. هنگام ارزیابی ریسک شکست، حیاتی‌ترین دارایی‌ها و تجهیزات خود را هدف قرار دهید. برای تعداد اقلام دخیل در ارزیابی از ۱۰% تا حداکثر ۲۰% از کل دارایی‌ها و تجهیزات شما می‌تواند متغیر باشد.
۴٫ زمینه فعالیت هر دارایی را تعیین کنید
از آنجایی که تیم تحلیل بحرانیت مجموعه مهارت‌های متنوعی را در خود دارد، مهم است که عملکرد هر تجهیز، کمیت در حال استفاده، اولویت‌بندی تجهیزات و هرگونه افزونگی (redundancy) را که ممکن است برای آن آیتم یا تجهیز وجود داشته باشد، روشن باشد.
تجهیزی که دارای احتمال شکست تک نقطه‌ای (single point of failure) با اثرات مالی شدید در خود دارد، عدد اولویت ریسک یا RPN متفاوتی نسبت به زمانی خواهد داشت، که عملیات با استفاده از یک تجهیز پشتیبان و جایگزین یا روش‌های تولید جایگزین ادامه یابد.
۵. دادههای لازم را جمع آوری کنید
حالات شکست یا خرابی تجهیز، تأثیر هر شکست و نرخ احتمالی وقوع شکست برای هر تجهیز را شناسایی کنید. اگر از فرایند محاسبه عدد اولویت ریسک یا RPN (رویکرد کمی) استفاده می‌کنید، نرخ‌های تشخیص را نیز تعیین کنید.
۶. ارزیابی ریسک را انجام دهید
با استفاده از جداول ریسک، محاسبهٔ یک عدد بحرانی برای تحلیل کیفی یا یک عدد RPN (عدد اولویت ریسک) را برای تحلیل های کمی در دستور کار قرار دهید. این فرایند می‌تواند مدتی طول بکشد، زیرا احتمالاً هر یک از اعضای تیم دیدگاه‌های متفاوتی در مورد میزان و شدت اثر شکست‌ها و چگونگی اثر یک شکست بر واحد و کار مربوطهٔ آنها، داشته باشد. همانطور که گفته شد ریسک بالا برای پرسنل مختلف می‌تواند معانی مختلفی داشته باشد.
به یاد داشته باشید که روش تحلیل بحرانیت بر شدیدترین پیامد‌ها استوار است. تجزیه و تحلیل عمیق اثرات اولین گام در این روش است؛ اقدامی که منجر به رتبه بندی درجهٔ بحرانیت هر دارایی و تجهیز می‌شود.
۷. جمع کردن درجه بحرانیت همه تجهیزات
تجمیع رتبه‌بندی بحرانی همه دارایی‌ها و تجهیزات، باعث خواهد شد تا آگاهانه‌تر در مورد اینکه کجا و چگونه می‌توانید بهترین منابع را برای تأثیر بهینه تخصیص دهید، تصمیم بگیرید. از آنجا که در تحلیل بحرانیت مستقل تجهیزات، خرابی‌های پیامدی (خرابی تجهیزی که پیامد خرابی تجهیز دیگری است) یا خرابی‌های چندگانه مغفول واقع می‌شود، با تجمیع ریسک‌های مختلف ممکن است از موارد احتمالی مناسب برای جبران چندین اثر بالقوه شکست شناسایی شده مطلع شوید.
بهینه سازی نگهداری و تعمیرات با استفاده از نتایج تحلیل بحرانیت
نتیجه یک تحلیل بحرانی را می‌توان در استراتژی‌های مختلف استفاده کرد. این موارد استفاده ممکن است شامل طراحی تجهیزات، اصلاح فرایندها، حفاظت از تجهیزات، هزینه‌های سرمایه‌محور برای تجهیزات جدید، یا سایر اقدامات مثبت برای کاهش شدت خرابی‌ها باشد.
با این وجود، به خصوص زمانی که می‌خواهیم دست به بهینه‌سازی مدیریت و نگهداشت تجهیزات خود بزنیم، یکی از حوزه‌های کلیدی بهبود، استراتژی‌های بکارگرفته‌شده در حوزهٔ نگهداری و تعمیرات، مدیریت موجودی و تدارکات است. در اکثر سازمان‌ها و تاسیسات تولیدی تجهیز‌محور پنج استراتژی نگهداری و تعمیرات مشترک وجود دارد:
- نگهداری و تعمیرات از اجرا تا خرابی (RtF – Run to Failure)
- نگهداری و تعمیرات پیشگیرانه (PM)
- نگهداری و تعمیرات اقتضایی یا مبتنی بر وضعیت تجهیز (CbM)
- نگهداری و تعمیرات پیشبینانه (Predictive Maintenance)
- نگهداری تجویزی (Prespective Maintenance)
در نمودارهای زیر مقایسه‌ای اجمالی از استراتژی‌های مختلف نگهداری و تعمیرات آمده است.
مقایسه انواع استراتژی‌های نگهداری و تعمیرات-min
با کسب بینش کافی در مورد تأثیرات خرابی یک تجهیز یا دارایی فیزیکی، می‌توانیم تشخیص دهیم که آیا استراتژی فعلی نگهداری و تعمیرات ما برای کاهش مؤثر و کارآمد خرابی تجهیزات کارساز است یا خیر و تصمیمات بعدی را بر اساس آن بگیریم.
مثال شماره ۱: تجهیز با درجه بحرانی پایین
یک مثال ممکن است تجهیزی باشد که به‌دلیل جایگزینی‌های متعدد، از نظر تحلیل بحرانیت به عنوان تجهیزی با ردهٔ پایین درجه بحرانیت دسته‌بندی شوند. در این مورد، انجام نگهداری و اقتضایی (نت مبتنی بر وضعیت تجهیز) ممکن است اقدامی بیش از حد کافی باشد و با توجه به هزینه‌زا بودن استراتژی نت اقتضایی منابع نگهداشت را بدون دلیل منطقی مصرف کند.
ممکن است استراتژی نگهداشت این تجهیز را به دلیل وجود جایگزینی‌های متعدد و ارزان از نت اقتضایی به روش کم‌هزینه‌تر نگهداری و تعمیرات پیشگیرانه تغییر دهید و فقط در آن وظایف روغن کاری و تمیز کاری تجهیز را بگنجانید. فراتر از این همچنین می‌توانید انتخاب کنید که اگر تجهیزی از درجه اهمیتی پایین برخودار است نگهداشت واکنشی را بر روی آن اعمال کنید. به این صورت که فقط زمانی که تجهیز از کار افتاد برای تعمیر یا جایگزینی آن اقدام می‌کنیم. تصمیم نهایی شما به ارزش تجهیز و هزینه‌های تعمیر یا جایگزینی آن بستگی دارد.
مثال شماره ۲: تجهیز با درجهٔ بحرانی بالا
برعکس، ممکن است یک پمپ از سری پمپ‌های اسلاری (Slurry) با چند جایگزینی شناسایی کرده باشید، با این حال یک خرابی فاجعه بار منجر به اثرات شدید زیست محیطی و جریمه شدن از سوی ارگان‌های نظارتی شود. با چنین تأثیراتی که بر مجوز فعالیت یک کسب‌و‌کار تأثیر می‌گذارد، جلوگیری از چنین خرابی‌هایی باید یک اولویت برای سازمان باشد.
می‌توانید بر روی تجهیزات این‌چنینی حس‌گرهایی برای پایش وضعیت آن نصب کنید و از تکنیک‌های نگهداری و تعمیرات پیشبینانه یا رویکرد‌های مدرنی چون نگهداری و تعمیرات تجویزی (که با ترکیبی از هوش مصنوعی و یادگیری ماشین قابل اجرا است) بهره ببرید تا مطمئن شوید که همیشه قبل از وقوع خرابی هشدار زودهنگامی را دریافت خواهید کرد و امکان مداخله به موقع برای جلوگیری از خرابی را خواهید داشت. در این مثال همچنین ممکن است نیاز به تغییر در موجودی لوازم یدکی شما باشد، تا اطمینان حاصل شود که قطعات کافی یا واحدهای کامل برای اصلاح سریع تجهیز در دسترس هستند.
توسعه استراتژی‌های کاهش ریسک
به عنوان یک افزونه در فرایند تحلیل بحرانیت، می‌توانید توسعهٔ یک ماتریس کاهشی را دستور کار قرار دهید. این ماتریس طیفی از استراتژی‌ها و مداخلات تاکتیکی را پیشنهاد می‌کند که باید برای هر رتبه بندی بحرانی تجهیز در نظر گرفته شود. در تصویر زیر نمونه‌ای از این ماتریس آورده شده است.
استراتژی‌های کاهش ریسک
درست است که ماتریس ریسکی که از آن صحبت شد نسخه‌ای تجویزی و حتمی نیست اما حداقل کمکی برای راهنمایی مهندسان، برنامه‌ریزان و مدیران نگهداری و تعمیرات در مورد گزینه‌های مناسب کاهش ریسک است و ملاحظات دیگری در خصوص میزان موجودی قطعات و مدل تدارکات، ارائه میدهد.
بهبود تحلیل بحرانیت با کمک نرم افزار نگهداری و تعمیرات (CMMS)
تحلیل بحرانیت دارای سه مرحله کلیدی است:
- جمع آوری داده‌ها
- رتبه بندی دارایی‌ها
- اجرای استراتژی و نظارت
یک نرم افزار نگهداری و تعمیرات (CMMS) قادر است که از هر سه مرحلهٔ ذکر‌شده پشتیبانی کند.
سامانه‌های نرم افزاری نگهداری و تعمیرات دادههای تاریخچه‌ای و سوابق عینی عملکرد تجهیز را در حین سرویس‌دهی و در طول فعالیت تجهیزات را جمع‌آوری می‌کند و همین پایه‌ای برای تصمیم به انتخاب اولیهٔ تجهیز برای وارد شدن به برنامهٔ تحلیل بحرانیت است. سپس تیم تحلیل بحرانیت می‌تواند بر اساس دادههای استخراج‌شده از سیستم CMMS و ترکیب آن با دادههای تجربی خود ارزیابی واقعی‌تر و بدون اتکای صرف به ذهنیت و حافظهٔ افراد از تجهیزات سازمان داشته باشند.
با شناسایی و انتخاب یک استراتژی نگهداشت مناسب برای هر دسته از تجهیز با درجه بحرانی متفاوت، در سیستم نگهداری و تعمیرات می‌توان زمان‌بندی کار‌ها، منابع و مواد لازم برای اجرای کاهش ریسک را مدیریت نمود. همچنین در نسخه‌های پیشرفتهٔ CMMSها حتی می‌توان میزان موجودی‌ها و هزینه‌ها را نیز کنترل و مدیریت کرد.
آخرین مزیت استفاده از نرم افزار نگهداری و تعمیرات و بکارگیری آن در کنار تحلیل بحرانیت، ساده‌سازی ارزیابی‌های مالی و عملیاتی است که با مقایسه عملکرد فعلی و گذشته تجهیز و هزینه‌های نگهداشت آن، مشخص می‌کند آیا استراتژی‌های انتخابی کاهش‌دهندهٔ ریسک، از کارایی و اثربخشی لازم برخوردار هستند یا خیر.
