فهرست مطالب
سریع‌ترین راه برای افزایش زمان آچار‌به‌دستی چیست؟
پاسخ به این سوال نزد جـوئل لویت (Joel Levitt)، مربی نام‌آشنای دنیای نگهداشت و قابلیت اطمینان است. با ۳۵ سال سابقه و تربیت بیش از ۱۷ هزار متخصص در ۳ هزار سازمان در ۳۹ کشور جهان و نویسندهٔ ۳۰ کتاب تخصصی در این حوزه.
جوئل لویت ۳۵ سال سابقه در تربیت بیش از ۱۷ هزار متخصص در ۳ هزار سازمان در ۳۹ کشور جهان داشته است و نویسندهٔ ۳۰ کتاب تخصصی در این حوزه بوده است
زمان آچار‌به‌دستی به عنوان یکی از شاخص‌های مهم نگهداشت میزان زمانی را که تکنسین‌ها برای انجام کار روی یک قطعه از تجهیزات، به عنوان بخشی از کل زمان لازم برای تکمیل یک دستور‌کار صرف می‌کنند، اندازه‌گیری می‌کند.
به نظر جوئل لویت سریع‌ترین راه برای افـزایش زمان آچار‌به‌دستی انجام تعمیرات جزئی در حین انجام PMها است (به عنوان تعمیراتی کوتاه تعریف می‌شود اما تعمیر کاملی است که در همان زمان انجام PM بر روی مشکلات کشف‌شده در طول PM انجام می‌شود).
برای این کار کارکنان انجام دهنده PMباید تمامی ابزار و قطعات مورد نیاز را به همراه داشته باشند. همچنین باید دقت داشت که آنها صلاحیت انجام آن کار را داشته باشند.
بــــــرای درک بـــهتر نــحوه عــملکرد این روند از انـــجام و بــــرنامه‌ریزی کار، جــدول صفحه بعد را که فـعالیت‌های یک PM را به طور کامل نشان می‌دهد بررسی می‌کنیم:
نمونه‌ای از تمام اقدامات برای تکمیل یک PM
همان‌طور که در جدول می‌بینید در یک PM کامل ۱۲ اقدام وجود دارد که فقط یکــــی از آنها به شکل حقیقی مولد است.
ماژول‌های نرم افزار نگهداری و تعمیرات پگاه آفتاب
یک نکته کاملا واضح است: اگر بتوانیم روی همان تجهیز، فعالیت دوم یا سوم از‌پیش برنامه‌ریزی‌شده‌ای را انجام دهیم، زمان بخش «انجام کار واقعی» را به میزانی قابل توجه افزایش خواهیم داد.
در ادامه با افزودن یک تعمیر جزئی به جدول قبلی، تغییر زمان آچار‌به‌دستی را می‌سنجیم.
گنجاندن تعمیرات جزئی در برنامه PM
فقط با سازماندهی مجدد کار، ۱۰ درصد افزایش در زمان آچار‌به‌دستی خواهیم داشت.
مزایای دیگر تلفیق تعمیرات جزئی در PMها:
- بازرسان PM احساس اعتماد بیشتری کرده و مسئولیت بیشتری در قبال سلامت تجهیزات بر عهده می‌گیرند.
- کاهش ضایعات
- کاهش زمان توقف تجهیزات به دلیل تعمیرات پیشگیرانه یا اصلاحی
- افـــزایش جذابیت کار و کاهش خــستگی ذهـــنی ناشی از یکنواختی کارها
- ارتقای مهارت پرسنل
۵ قانون تعمیرات جزئی:
- ۱. باید برای زمان تعمیرات جزئی و کوتاه با توجه به اندازه تأسیسات و نوع تجهیزات خود حداکثر زمان مجاز تعیین کنید. معمولاً محدوده زمانی رایج این تعمیرات جزئی از ۱۵ دقیقه تا ۱ ساعت است.
- ۲. تعمیرات جــــزئی باید با ابـــزارهایی که پــــرسنل PM همراه خود دارند و با ایمنی کامل قابل انجام باشد.
- ۳. پرسنل PMباید از قبل قطعات یدکی یا مواد مصرفی مورد نیاز برای تعمیر جزئی را همراه داشته باشد.
- ۴. بــدیهی است که پرسنل PMباید مـــــهارت‌های لازم برای انجام تعمیر را داشته باشد.
- ۵. اگر در سازمان شما مــــوضوع مـــجوز کار (ورک پـــــرمیت) باید حتماً رعایت شود و در صورت تـــــغییر مجوز نیاز به صدور مجدد باشد، پس تعمیرات کوتاه و جزئی برای شما مناسب نخواهد بود.
معایب این روش:
- مهارت‌های مــــورد نیاز بـــرای پـرسنل PM برای انجام تـــعمیرات کوتاه به شکل قابل تــوجهی بیشتر از مهارت‌های مورد نیاز برای انجام صرف PMها است.
- تعمیرات جزئی و کوتاه نیازمند مهارت قضاوت و تصمیم گیری بالایی است (جهت اطمینان از این که تعمیری کوتاه به تعمیری طولانی تبدیل نشود یا باعث اختلال زیادی نگردد).
- یــکی از مشکلاتی که باید بپذیرید این است که تـــــعمیرات کوتاه و جزئی مـــی‌توانند باعث اختلالات جــزئی در برنامه زمان‌بندی نگهداشت شما شود.
