۲٫۰ BPMN مخفف Business Process Model and Notation 2.0 به معنی مدل‌ها و نشانه‌های فرایند‌های کسب‌و‌کار است.
نسخهٔ ۲ از BPMN همان‌طور که از نامش پیدا است نقطه‌ای در روند تکامل استفاده از نمادهای مورد استفاده است تا با شفافیت و وضوح و بدون بروز سردرگمی جریان‌ها و فرایند‌های کسب‌و‌کار در یک دیاگرام فرایند طراحی شوند.
نسخه ۲ BPMN آخرین بروزرسانی در طراحی و ارتباط بصری در زمینه مدیریت فرایند‌های کسب‌و‌کار است. این نشانه‌ها در ابتدا توسط موسسه مدیریت فرایند‌های کسب‌و‌کار ایجاد شد و سپس به گروه غیرانتفاعی و انجمن بین‌المللی Object Management که در سال ۱۹۸۹ تاسیس شده بود، پیوست.
زبان مدل‌سازی فرایند BPMN 2.0 با هدف خلق یک زبان استاندارد برای مدل‌سازی فرایند‌های کسب‌و‌کار توسعه یافت.
بنابراین، هنگام طراحی یک دیاگرام فرایند، از نمادهایی استفاده می‌کنید که اعتباری و استانداردی جهانی دارند و توسط بسیاری از حرفه‌ای‌هایی که به این علامت استاندارد بین المللی دسترسی دارند، قابل درک است.
مزایای استاندارد BPMN:
- پشتیبانی از مدیریت فرایند‌های کسب‌و‌کار
- فراهم آوردن یک طرح بصریِ ساده برای کاربران غیر‌حرفه‌ای تا به وسیلهٔ آن درک بهتری از مفهوم نشانه‌ها داشته باشند.
- نمایش شمایی ساده از فرایند‌های پیچیده در یک فرم قابل فهم
- کاهش اختلال در ارتباط بین مراحل طراحی فرایند، پیاده‌سازی، اجرا و مدیریت
- با چنین سطحی از درکی بصری که نمادهای BPMN 2.0 ارائه می‌دهند، قادر خواهیم بود به راحتی به یک زبان مشترک با دیگر متخصصان درگیر در فرایند BPM از جمله تحلیل‌گران کسب و کار، مجریان اقدامات در فرایند‌ها و همچنین مدیرانی که دسترسی به داده‌ها دارند برسیم؛ و کنترل و نظارت بر فرایندی که آن‌ها باید درک کنند را ساده کنیم.
به طور خلاصه، زبان مدل‌سازی BPMN زبانی واحد میان همهٔ سطوح درگیر در مدیریت فرایند و متخصصان می‌سازد که روند مدیریت فرایند را نزد آن‌ها ساده‌تر می‌کند.
نمادهای مورد استفاده در BPMN 2.0
صحبت در مورد همهٔ نشانه‌ها و علامت‌های موجود در زبان مدل‌سازی BPMN 2.0 بسیار طولانی خواهد شد. بنابراین، در ادامه تنها به برخی از مهم‌ترین این نشانه‌ها که در ۴ دسته بندی اصلی تقسیم‌بندی کرده‌ایم می‌پردازیم:
۱. اتصالات: عناصر اتصال‌دهنده در گردش کار.
۲. فعالیت‌ها: نشان‌دهندهٔ کاری است که باید انجام شود.
۳. دروازه‌های تصمیم: نمایش‌گر جداسازی مسیرهای مختلف در جریان کار است.
۴. رویدادها: نشان‌دهندهٔ رویداد‌هایی خارجی هستند که بر فرایند تاثیر می‌گذراند.
۱. اتصالات:
جریان توالی فعالیت:
جریان پیام:
اتصال‌دهندهٔ مصنوعات:
۲. فعالیت‌ها:
وظیفه:
وظیفه از نوع سرویس:
وظیفهٔ ارسال:
وظیفهٔ دریافت:
وظیفه از نوع کارِ دستی:
وظیفه کاربر:
زیرفرایند:
۳. رویدادها:
به عنوان یک قاعده برای همه انواع رویدادها، ، یک خط مرزی به معنی رویداد شروع است، یک خط دوتایی یک رویداد میانی را نشان می‌دهد، و یک خط ضخیم نشان دهنده یک رویداد نهایی است.
مهم است که به خاطر داشته باشیم که بسته به رویداد، توالی‌های مختلفی در سطح آغاز، میانه و پایان فرایند رخ می‌دهد.
به عنوان مثال به رویدادهای مربوط به پیام‌ها نگاه کنیم:
این فرایند با ورود یک پیام آغاز می‌شود.
یک پیام باید ارسال یا دریافت شود.
در پایان جریان یک پیام باید به فرایند دیگری ارسال شود.
بیایید به چند نمونه از رویدادها نگاه کنیم:
زمان: فرایند با یک شرایط زمانی آغاز می‌شود.
مشروط: یک شرایط منطقی شروع رویداد را تعیین می‌کند.
علامت: یک علامت از فرایند دیگر باعث شروع این فرایند می‌شود.
چندگانه: یکی از چندین رویداد محتمل ممکن است فرایند را آغاز کند.
موازی چندگانه: رویدادهای متعددی باید برای شروع فرایند رخ دهد.
تعدیل: یک استثنا باعث آغاز فرایند می‌شود.
خطا: وقوع یک خرابی یا نقصان را ثبت می‌کند.
۴. دروازه‌های تصمیم‌گیری:.
دروازهٔ موازی: جریان را در مسیرهای موازی جدا می‌کند.
فراگیر: جریان را بر اساس شرط‌هایی از جنس «یا» به یک یا چند مسیر تقسیم می‌کند.
مرکب: مدیریت شرایط پیچیده.
دروازهٔ واسط انحصاری رویداد محور: برای تقسیم جریان فرایند، به دلیل وقوع رویدادهای متعدد و منحصر‌به‌فرد استفاده شود.
